![Image](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWrAi7KKwgoKKzOXWStmhtKZOAXxQUVuSkFRDWp0xDrSAPp5kYYJo8XnHbcUlsm7thnquUR7MUBEUJDif69N_cEdlO0BP5WblNHiqUMYfu9DyQdppRjx972EF9j2Gt2xq2CzT7RPQcg_Q/w592-h309/196284831_4314201581977381_3949818256750809107_n.jpg)
विरुद्धमा... आउ प्रायश्चितको गुफाबाट बाहिर निस्क नाङगै निस्क र अन्तिम पटक हामी आफ्नै घाँटि रटौँ । हैन भने चुडाऔ यो दासताको दाम्लो आफ्नै घाँटिबाट । किनकी तिम्रो नाइके आगोको राँको बोकेर ग्याँस च्याम्बर तिर दौडिरहेको छ । सकिन्छ हामी आफ्नै खुट्टाहरुले हिडौँ - हाम्रै गन्तब्य तिर आफ्नै आँखाहरुले हेरौँ हामी आफ्नै भाषामा - आफ्नै शब्दहरुमा आफ्नै कुराहरु बौलौँ । हैन भने आउ यी खुट्टाहरु काटौँ हातहरु गेडौँ आँखा र मुखमा तेजाव हालेर लास भएर बाँचौँ कम्तिमा हामी मान्छे भएर मरौँ आउ हामी एकाइशौ शताब्दीका सबै भन्दा स्खलित मान्छे भएर आत्म दाह गरौँ । हैन भने किन उम्लिदैन तिम्रो खुन ? किन छैन उत्तेजना ? किन आउदैन आँसु ? भन, किन दुखिरहेको छैन तिमीलाई ? हामीले टेकिरहेको एक चिम्टी यो माटो हाम्रो हो फेरीरहेको यो मुठ्ठी श्वास हाम्रो हो देखीरहेको यो एक टुक्रा आकाश हाम्रै हो । र यो आवाज हाम्रै हो । हैन भने आउ कि हामीले घाँस खान्छौ भनौँ हैन भने अन्न खाऔ । @Nabin Abhilashi https://sahityapost.com/kabyapost/kabya-poe