नरेन्द्रजंग पिटरको कालो डायरी र कफीको कम्युनिष्ट स्वाद

 एउटा रुख

 

यहि हावामा निसास्सिएर 
ब्ल्याक होल तिर भागिरहे जस्तो छु 
म – यो समय  

जलेर खाग भएको मनको टुक्रा छ हातमा 
ओठबाट फुस्किन बाँकि 
कारुणीक चित्कार छ 
र खुट्टामा लपेटिएको उहि पुरानो बाटो छ । 

तर आँखाहरुबाट 
पुछिएको छैन तिम्रो तस्वीरको स्केच । 

अर्धकट्टि जस्तो सम्बन्ध
र बाढिले कटान गरेको खेत जस्तो अनुहार लिएर 

म उभिएको छु 
तिमीले झुण्डिएकै रुख अगाडी । 

वर्षौ देखि चुपचाप छ यो रुख
युद्धमा खुट्टा गुमाएको घाईते सिपाही झै 
सपनाहरुको बैशाखी लिएर उभिरहे जस्तो  

यो रुख रातभर रुन्छ की खै 
प्रत्येक विहान 
पातहरुमा आँसुहरु टल्किरहेको देख्छु ।

@NABIN ABHILASHI

https://nepalaaja.com/2018/5/20185128380