खबर : यहाँ केहि छैन ।

-



यहाँ केहि छैन ।
दु:ख छ ।
मसीले अक्षर भैसकेपछि
नीवलाई नसम्झने चलन छ ।
भीडमा हाँसेर
बेलुका एकान्त खोज्दै रुने चलन छ ।
यहाँ अरु केहि छैन
आँसु छ ।
हातमा सीसाका टुक्राहरु छन्
र भूइँमा रगतका थोपाहरु ।
भिजेका आँखामा
स्मृतिको धमिलो छाँया छ ।
गलामा रुद्ध भएको एक हिक्का छ ।
यहाँ अरु केहि छैन,
भर्खर गएको पहिरो छ ।
भर्खर चट्याङ्ग खसेर
ओर्देको भुई जस्तो मन छ
भर्खर ट्याटु खोपेर
चर्चराईरहेको छाला जस्तो
कब्जामा परेको काबुल जस्तो
यो जिन्दगी छ ।
अरु केहि छैन

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

कथा भन्ने कविताहरू

-
Image
गणितले भन्छ, बिन्दुको कुनै मान हुँदैन । लम्बाइ, चौडाइ, मोटाइ, उचाइ र गहिराइ केही नभएको सबैभन्दा सानो ज्यामितीय यो आकृतिलाई जीवन र जगतको समानान्तर हैसियतमा व्याख्या गर्दा यसको नापमा विराटताको अनुभव उल्लेख गर्न सकिन्छ । यो केही हो, नहुनु होइन । बिन्दुको मापन असम्भव छ, मात्र यसको एक स्थान छ । तर सत्य हो कि हरेक बिन्दुको पनि फैलावट छ । बिन्दु जस्तै वृत्तले निर्माण गरेको विराटताको पनि मापन सम्भव छैन । बिन्दुको खण्डीकरणमा प्राप्त अणु परमाणु हुँदै गहन शून्यताको मार्ग भेट्न सकिएला र वृत्तको अधिकतम् आवृतिले ब्रह्माण्डमाथि पनि अर्को भयानक ब्रह्माण्ड होला । बिन्दु र वृत्त प्रक्रिया हुन् । गणित र खगोलशास्त्रका मान्यता र स्वैरकल्पनाका उपज मात्र हैनन् यी शब्दले बोकेका मान्यताहरू मानव जगत्का सुखद दुखद सौन्दर्यका अंशहरू हुन् । त्यही सौन्दर्यको संग्रह हो पादुकाको यो कृति बिन्दुको वृत्त । यसको न्वारन र यो शीर्षक कविताको निर्माणबारे लेख्दा एउटा घटनाको कथा माग गर्छ यसले । त्यसको लागि पुग्नुपर्छ डोल्पा । विडम्बना कथा सत्य हो, एक कार्यालयमा कार्यरत यौनमा उदार एक महिला गर्भवती भएपछि गाउँगोरेटाहरू प्रकम्पित भ
Read more
-
Image
एउटा जिउँदो प्रेमपत्र लेख्नै परेपछि किन नलेखुँ तिम्रो साश्वत नाम र गुमनाम ठेगानामा – घाईते शब्दहरु । सुन्दरताको ऐश्वर्य लिएर मेरो छातिको फाँट भत्काएर तिमी बगिरहदा पनि जिर्ण किनाराको बैशाखी बनेर दिएकै हँु सहारा । बादलका सपना बोकेर उडिरहँदा पनि – उन्मुक्त आकाशमा तिमी बाटो देखाएकै हुँ – अजंग पहाड बनेर । आफैलाई काँडा बनाएर पनि थपिदिएकै हुँ कोमलताको उपमा तिमीलाई । म उहि र उस्तै चुपचाप, मौन र निरिह छु – चोकको सालिक झै । झारेर रहरका रँगिन फूलहरु धेरै प्रतिक्षाका बसन्तहरु यसै गुमाएको छु मैले । आज लेख्नै परेपछि किन छुटाउनु – तिमीले गुलाबको ओत लागेर विश्वासमा कर्द हानेर भागेको कुरा । दिएर सम्बन्धको प्रेमिलो बेलुन आफैले फुटाई दिएर हाँसेको कुरा । अचेल जिन्दगीको गमलामा टुसाएको ममता भाँचेर तिमीले रोपेकी छौ रे– ऐँजेरु । हरदम मुस्कुराउने ओठ जस्तो बेगम्बेली मासेर बनाएकी छौ रे – फलामको गेट । र पालेकी छौ रे – जापानी कुकुर । तिमीसम्म नपुग्ला यो मुटुको प्रतिलिपी । मेरो सानो दर्दको झरीले तिम्रो विशाल पृथ्वी नभिज्न सक्छ । तर लेख्नै परेपछि किन छुटाउनु – म जिउँदो रहेको सत्य र तिम्रो मृतक छुन्मुनाहट नियालिरहेको
Read more
-
Image
  लामो प्रतिक्षापछि...   त्यही पुरानो कुर्सीमा छोडेर फर्किएको छु – एक अंगालो फूल एक दिन जरुर उठाउनेछौ प्रेमले ।  सन्नाटाहरु बोकेर फर्किएको छु – आफ्नै भुगोल कुनै दिन भाँचेको थिँए तिम्रो लागि सम्भावनाकाफूलहरु, अचेल भाँचिएको डाँठमुन्तिरटुसाईरहेछमुना।  हिडेँपनि एउटा बाटो नभुल्नु रहेछ अनेक यात्राहरु – चाहिने रहेछ ।   संसारमा एउटै छ भनेर नदी किनारै किनार लागेको थिएँ तिम्रो पछि, तर दोभानमा पुगेर अचानकतिमी अर्को नदीको अंगालोमा हरायौ   म अलमलिएँ – प्रतिक्षाको लामावर्षहरु सम्म काँडाको ओछ्यान जस्तो प्रत्येक पल र खै कसरी बाँचे – एउटा डरलाग्दो अनकन्टार समय ।  एक दिन महसुस हुनेछ तिमीलाई कर्कलाको शित जस्तो समय लिग छोडेको रेल जस्तो सम्बन्ध र पुरानो धर्मग्रन्थ जस्तो मेरा यादहरुको अध्याय । @NABIN ABHILASHI https://nepalaaja.com/2018/5/20185128380
Read more